"the progressive side of the moon": Διαβάστε ακόμα!

Stephen King, "Pet Sematary", "Νεκρωταφίο Ζώων" (Νεκροταφείο Ζώων)

Ένας νέος γιατρός αποδέχεται μια θέση υπεύθυνου πανεπιστημιακής κλινικής του Πανεπιστημίου Μέιν και μετακομίζει στο Λάντλοου, μερικά χιλιόμετρα από το πανεπιστήμιο, μαζί με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά την Έλι και τον Γκέιτζ δύο χρονών, σε μια όμορφη μονοκατοικία η οποία όμως βρίσκεται δίπλα από τον αυτοκινητόδρομο 15 από τον οποίο περνούν συνεχώς με μεγάλη ταχύτητα νταλίκες και φορτηγά όλη μέρα καθιστώντας τον εξαιρετικά επικίνδυνο για κατοικίδια ζώα και μικρά παιδιά.

Όταν θα γίνει το ατύχημα με το γάτο της οικογένειας τον Τσόρτσιλ ή Τσόρτς, αρχίζει να ξετυλίγεται το μυστήριο της περιοχής ξυπνώντας πανάρχαιους θρύλους και κακοποιά πνεύματα. Ο τρόμος εδώ δεν είναι απλά μια διαφορετική εκδοχή του. Για κάποιον, ανυποψίαστο με τα βιβλία του King αναγνώστη, που θα το διαβάσει έχω να πω τούτο: "φίλε μου μην το διαβάσεις μόνος αργά το βράδυ με ησυχία. Πήγαινε σε μια καφετέρια, στο αυτοκίνητο ενώ περιμένεις τη γυναίκα σου να βγει από το σούπερ μάρκετ ή ακούγοντας μουσική ένα ηλιόλουστο μεσημέρι".

Για μένα που έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία αυτού του συγγραφέα, δεν περίμενα κάτι άλλο παρά το γνωστό απίστευτο τρόπο να διηγείται ιστορίες τρόμου, Το βιβλίο του θα τολμούσα να το κατατάξω ανάμεσα στα πέντε ή τρία πρώτα στην διαβάθμιση τρόμου (με πρώτο σταθερά (εκεί ακόμα και γω τα χρειάστηκα) τη "ΛΑΜΨΗ".

Έχοντας δει την αντίστοιχη ταινία και περιμένοντας πάνω κάτω το αποτέλεσμα, δεν απογοητεύτηκα, διότι ο τρόπος γραφής του King δεν συγκρίνεται με κανένα σενάριο. Το βιβλίο άργησε να μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις BELL τέλη 2010 στη γνωστή έκδοση τσέπης. Ο τρόμος στο τσεπάκι σας.

Ο ίδιος ο συγγραφέας θεωρεί, στην εισαγωγή του, ότι είναι το τρομακτικότερο βιβλίο που έχει γράψει. Ίσως, λέει χαρακτηριστικά, ότι με το Νεκρωταφίο Ζώων, το παρατράβηξε και για το λόγο αυτό το καταχώνιασε στο συρτάρι του για πολύ καιρό, νομίζοντας ότι η ιστορία αυτή ήταν όντως παρατραβηγμένη και δεν θα τύγχανε θερμής αποδοχής από το κοινό του. Δεν έχει και πολύ άδικο.

Άριστη γραφή και το μόνο στοιχείο που θα ήθελα να άλλαζε θα ήταν η μείωση της εκτενούς περιγραφής της διαδικασίας εκταφής..... την οποία δραματοποίησε ίσως λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Είπαμε, ίσως το παρατράβηξε, αλλά το αποτέλεσμα είναι μια ατόφια και κρυστάλλινη ιστορία τρόμου στην οποία σου σηκώνονται οι τρίχες από το σβέρκο σου και τα βράδια καλό θα ήταν να μην περνάς έξω από κακόφημα νεκροταφεία (ή μήπως Νεκρωταφία? Στην αγγλική έκδοση το cemetary γίνεται sematary. Έτσι το έγραψαν τα μικρά παιδιά της περιοχής του Λάντλοου του Μέιν, τα οποία δεν πρέπει να διδάχθηκαν σωστή ορθογραφία).

Άριστα με τόνο. Δείτε και την ταινία και εγγυώμαι "τρομακτικό" αποτέλεσμα"

''Είναι ένα ξέφωτο, όπου γενιές και γενιές αθώων παιδιών θάβουν τα πεθαμένα ζωάκια τους. Θα ’πρεπε να αποπνέει απλώς μια γαλήνια μελαγχολία. Αλλά όχι. Σ’ αυτό το ξέφωτο παραμονεύει η φρίκη. Μια φρίκη πιο αποτρόπαια κι από τον ίδιο το θάνατο –κι ακόμα πιο ισχυρή..''